De bekendste vormen van biometrische beveiliging zijn de vingerafdruk en de irisscan. Daarnaast zijn ook gezichtsherkenning en aderpatroonherkenning (van zowel de vinger als de handpalm) sterk in opkomst. In dit artikel zetten we de voor- en nadelen van al deze vormen op een rijtje.
1. Vingerafdrukherkenning
Bij identificatie op basis van vingerafdrukken wordt er aan de oppervlakte van de vinger gekeken naar bijzondere kenmerken in het lijnenpatroon. De splitsingen, eindpunten en eilandjes die dit lijnenpatroon vormen worden daarbij opgeslagen als een image.
Het nadeel van een image met een uiterlijk kenmerk is, dat deze na te maken is. Zelfs als deze gecodeerd wordt opgeslagen. Een image blijft een image en kan dus vergeleken worden, waarna je in principe ook dezelfde code kunt genereren. ‘Spoofing’* van vingerafdrukken is al mogelijk met relatief laagdrempelige technologie. Ook niet onbelangrijk: een vinger die voor herkenning wordt aangeboden, hoeft niet per se meer aan een lichaam vast te zitten…
Er zijn ook lijnenpatronen die zoveel op elkaar lijken, dat dit in de praktijk leidt tot een hoge ‘false acceptance rate’.** Daarnaast kunnen vingerafdrukken slijten; naarmate je ouder wordt, door regelmatig fanatiek klussen, of als gevolg van het werk dat je doet. Daardoor kan het gebeuren dat sommige vingerafdrukken niet kunnen worden herkend (‘false rejection’**) of niet eens kunnen worden geregistreerd. Er is zelfs een erfelijke aandoening bekend die ervoor zorgt dat mensen zonder vingerlijnenpatroon worden geboren(!)
Daar staat tegenover dat identificatie op basis van vingerafdrukken al bij een breed publiek bekend is, waardoor de methode door veel gebruikers wordt geaccepteerd. Ook is de techniek relatief voordelig en makkelijk in gebruik. Maar let op: er bestaan grote kwaliteitsverschillen tussen de verschillende systemen voor vingerafdrukherkenning, waarbij de false acceptance rate en false rejection rate enorm uiteen kunnen lopen.
* Biometrische spoofing is het aanbieden van een vervalst biometrisch kenmerk om als een ander geïdentificeerd te worden. Denk bijvoorbeeld aan een nagemaakte vingerafdruk of een contactlens met een vervalst irispatroon. Spoofing vormt vooral een risico bij vormen van biometrie die gebaseerd zijn op oppervlakkige uiterlijke kenmerken.
** Lees meer over false acceptance en false rejection in ons artikel ‘FAR en FRR: beveiligingsniveau versus gebruiksgemak’.
Recogtech is dé specialist in biometrische beveiliging. Bekijk onze oplossingen.
2. Gezichtsherkenning
Bij gezichtsherkenning wordt gekeken in hoeverre delen van het gezicht overeenkomen qua vorm, positie en locatie. Soms wordt daarbij ook al gelet op oppervlaktekenmerken, zoals de huid.
Het gebruik van gezichtsherkenning voor beveiligingsdoeleinden komt voort uit de inzet van de techniek voor gezichtsdetectie: het zoeken naar gezichten in complexere beelden, die eventueel meerdere gezichten bevatten. Aangezien deze technologie zich de laatste jaren sterk heeft ontwikkeld, is het een prima kandidaat voor herkenning op afstand. Een ander pluspunt van de techniek is ‘negatieve identificatie’ oftewel het uitsluiten van gezichten. Hiermee wordt het een stuk eenvoudiger om een menigte te scannen op verdachte individuen.
Gezichtsherkenning heeft echter ook enkele belangrijke nadelen. Zo richt de techniek zich meestal op het gezicht zelf, dus vanaf de haargrens. Hierdoor moet er meestal recht naar de camera gekeken worden om herkenning mogelijk te maken. En hoewel de techniek nog volop in ontwikkeling is, is het veiligheidsniveau tot op heden nog niet vergelijkbaar met dat van de irisscan of aderpatroonherkenning.
3. Irisherkenning
Bij een irisscan leest een scanner de unieke kenmerken van een iris uit, waarna deze worden omgezet in een versleutelde (bar)code. Het scannen van de iris staat bekend als een zeer goede beveiligingstechniek, zeker als het gebeurt met behulp van infraroodlicht.
Een veel voorkomend probleem bij het invoeren van de techniek is echter de gebruikersweerstand. Nogal wat mensen vinden het erg vervelend om in hun ogen te worden gescand. Vooral mensen met een oogaandoening kunnen de lichtstraal in hun ogen als ongemakkelijk ervaren. Daarnaast moet men een bepaalde houding aannemen zodat de scanner de iris kan lezen, wat voor ongemak kan zorgen. Ook wordt hygiëne vaak genoemd als bezwaar, aangezien gebruikers hun kin bij veel systemen op een houder moeten plaatsen. Dezelfde houder die al door zoveel mensen daarvoor is gebruikt.
Tot slot is het belangrijk te beseffen dat beveiliging met behulp van een irisscan ten koste kan gaan van de snelheid. Sinds kort bestaan er overigens ook al systemen die vanaf (beperkte) afstand de iris kunnen lezen.
4. Vinger aderpatroonherkenning
Bij herkenning op basis van aderpatronen worden de eindpunten en twijgen van de aders in de vinger vastgelegd als image, gedigitaliseerd en omgezet in een versleutelde code. Dat, en het feit dat aders zich niet aan de oppervlakte van de huid bevinden maar daaronder, maakt deze techniek al meteen stukken veiliger dan identificatie op basis van vingerafdruk. Ook werkt de techniek sneller en is het gebruiksgemak nog groter. Wel is de methode duurder.
Ook iets om rekening mee te houden: hele koude vingers en ‘dode’ vingers (bijvoorbeeld in het geval van het zogeheten syndroom van Raynaud) zijn niet of slecht te lezen met behulp van vinger-aderpatroonherkenning. Maar misschien wel het grootste nadeel is dat deze techniek nog relatief onbekend is.
5. Handpalm aderpatroonherkenning
Ook deze techniek is gebaseerd op herkenning van unieke aderpatronen. Maar omdat dit op nog meer referentiepunten gebeurt dan bij aderpatroonherkenning in de vinger, is aderpatroonherkenning van de handpalm een nog veiliger en eenvoudiger identificatiemiddel.
De techniek, die zeer moeilijk tot niet te kopiëren is, geldt op dit moment als de best beschikbare methode op het gebied van biometrische beveiliging, samen met irisherkenning. Het scannen van een handpalm werkt snel en accuraat, en het gebruiksgemak is groot.
Toegangscontrole op basis van het aderpatroon in de handpalm is een zeer veilig systeem. Daardoor wordt het vooral gebruikt binnen branches die hoge eisen stellen aan de beveiliging, zoals de overheid, de justitiële sector en de bancaire sector.
Let op: het komt nog wel eens voor dat deze vorm van herkenning verward wordt met handgeometrie. Dat is echter een verouderde vorm van biometrie, die gebaseerd is op de vorm van de hand en zelfs minder unieke kenmerken heeft dan de vingerafdruk.
Meer weten of zoekt u een biometrische beveiligingsoplossing voor uw organisatie?